Terapia dla par – kiedy i w jakich sytuacjach jest przydatna?

Związek wymaga od partnerów ciągłej pracy nad sobą i wzajemnego zrozumienia. Każda para przeżywa na przemian, raz wzloty, a raz upadki. Ważne jest, aby z tych gorszych momentów czerpać doświadczenie na przyszłość i stawać się coraz bliższymi dla siebie. Zdarza się jednak, że partnerzy nie potrafią samodzielnie poradzić sobie z kryzysem w związku, wówczas przydaje się terapia dla par.

Czym jest terapia dla par?

Głównym celem psychoterapii par jest odnalezienie i ukazanie wzorców komunikowania się w związku. Kiedy odkryje się sposoby komunikowania się, następuje etap pracy nad zmianą szkodliwych wzorców na takie, które pozwolą na jasne wyrażanie swoich myśli i uczuć. Celem tej zmiany jest polepszenie komunikacji między partnerami, co prowadzi do lepszego zrozumienia siebie nawzajem i odczytywania swoich potrzeb. Psychoterapeuta obserwuje komunikację werbalną i niewerbalną między partnerami oraz daje im informację zwrotną na temat sposobów komunikacji i schematów, które przeszkadzają we wzajemnym zrozumieniu i umocnieniu relacji. Psychoterapia nie tylko pomaga zrozumieć źródła trudności, ale dzięki niej partnerzy zyskują narzędzia do samodzielnego rozwiązywania konfliktów. Omówienie trudności z terapeutą prowadzi do zmniejszenia napięcia emocjonalnego i pomaga w odbudowaniu więzi między partnerami. Podczas psychoterapii partnerzy uczą się jak wyrażać w sposób adekwatny oraz nienaruszający granic swoje potrzeby, uczucia, myśli.

Terapia dla par – czyli dla kogo?

Terapia małżeńska (par) skierowana jest do osób, które chcą poprawić komunikację, jakość relacji bądź doświadczają różnego typu trudności i kryzysów w związku np.:
-uczucie silnej zazdrości,
-braku zaufania,
-zdrady,
-często pojawiające się kłótnie,
-poczucie, że byłe związki mają zbyt duży wpływ na obecną relację,
– chcą zmniejszyć wpływ rodziny i osób trzecich na ich związek,
-gdy pojawia się myśl: zostać razem, czy też lepiej się rozstać,
-nie potrafią doświadczyć satysfakcji i wzajemnej bliskości wynikającej z życia seksualnego- terapia seksualna,
-przeżyły traumatyczne sytuacje np. śmierć bliskiej osoby, poważne straty materialne,
-nie potrafią się zaadaptować do nowej sytuacji np. przyjście na świat dziecka, jego dorastanie, odejście z domu rodzinnego lub podjęcie lub utrata pracy przez jednego z partnerów.

Kiedy w związku pojawiają się problemy, nie potrafimy się porozumieć i dostrzec, nie bagatelizujmy tego. Starajmy się dostrzegać własne niedoskonałości, nie zrzucając całej winy na drugą połówkę. Kryzys w związku dotyczy obu stron, warto zdać sobie z tego sprawę i zmianę zacząć od siebie. Branie całej winy na siebie, wybielanie drugiej osoby, to również nie jest dobra droga, by uratować relację. Przyczyna problemów zawsze leży gdzieś po środku i tylko wspólne podjęcie działań, może przynieść oczekiwane rezultaty.

Zwrócenie się o pomoc do specjalisty to szansa, by ktoś niezależny spojrzał na nasz związek i bezstronnie ocenił, jakie kroki należy podjąć. Terapia pomaga spojrzeć na związek z dystansu, dostrzec nową perspektywę umożliwiającą lepsze porozumienie z partnerem. Uczy prawidłowego komunikowania się, osiągania kompromisów i empatii, która pozwala spojrzeć na związek oczami drugiej osoby. Najważniejszym, a zarazem najtrudniejszym etapem jest uświadomienie sobie skali problemu i jego przyczyn. Gdy już tego dokonamy, przyjdzie pora na wypracowanie rozwiązań, które wyprowadzą nas na prostą.

Terapia dla par – cele terapii

Podstawowe problemy par, które leżą u źródła większości problemów to głównie:

• nieumiejętność słuchania siebie nawzajem,
• chęć kontrolowania drugiej osoby,
• problemy z wyrażaniem emocji,
• trudności z okazywaniem uczuć,
• brak asertywności.

Stres i napięcie związane z codziennością, negatywnie wpływa na relacje międzyludzkie. Wiele związków zmaga się z kryzysem, a brak dążenia do jego zażegnania tylko go zaognia. Wchodząc w związek, każdy z partnerów reprezentuje inne spojrzenie na świat i miłość. Kluczem do zbudowania trwałej i stabilnej relacji jest zrozumienie potrzeb drugiej osoby, zachowanie otwartego umysłu, nie zamykanie się na rozmowę, która zawsze pomaga załagodzić ewentualne konflikty.

Praca ze specjalistą uczy skutecznej komunikacji, wyrażania swoich oczekiwań i bezkonfliktowego rozwiązywania pojawiających się trudności. Terapia to sposób na lepsze poznanie partnera, wypracowanie równowagi, która pomoże związkowi rozwijać się, a parze stworzy pole do zaspokajania swoich potrzeb.

Terapia dla par – co zrobić jeśli druga osoba nie chce wspólnej terapii?

Kiedy nie możemy dojść do porozumienia terapia par wydaje się idealnym wyjściem z impasu – pójdziemy razem do specjalisty, który podpowie nam czego można jeszcze spróbować. Ale co zrobić, gdy nasza druga połowa nie widzi tego rozwiązania tak optymistycznie i nie chce iść na spotkanie?

Zacznijmy od tego, że ma do tego pełne prawo. Zdecydowanie się na sesje z psychoterapeutą to dla większości osób niełatwy krok. Najczęściej chodzi o to, że trzeba przyznać się przed samym sobą oraz obcą osobą, że coś w naszym związku jest nie tak, z jednoczesną otwartością na to, że także ja sam/sama osobiście ponoszę częściową odpowiedzialność za to, co dzieje się między nami. Czyli potrzebne jest podejście, że „to nie tylko on/ona jest wszystkiemu winien/winna”. Taka postawa jest nieodzowna nie tylko do podjęcia terapii par, ale także ogólnie do pracy nad wszelkimi tematami w naszym związku – obojętnie czy stoimy akurat wtedy w kuchni i gotujemy, rozwieszamy pranie, czy też dojeżdżamy właśnie samochodem na rodzinne spotkanie.

Dla mężczyzn często dodatkową trudność stanowi sam fakt, że proszą kogoś o pomoc . Poprosić kogoś o pomoc – a co może być w tym trudnego? Być może niektórzy tak tego nie widzą, ale umiejętność skorzystania z pomocy w trudnej sytuacji jest już sama w sobie darem, który nie każdy z nas posiada. Wiele czynników może wpływać na wykształcenie się takiej postawy, jest to temat na osobny artykuł, tutaj skupię się tylko na tych społecznych. Dla większości z nas jest jasne, że nasza kultura hołduje raczej sile niż słabości, że to oczekiwanie, że będziemy silni i zawsze sami będziemy sobie radzić dotyczy w większym stopniu mężczyzn niż kobiet. Z tego też powodu mężczyznom o wiele trudniej jest przyznać się do tego, że „coś się nie układa” w jakiejś sferze ich życia. A potrzebują wsparcia tak samo jak kobiety.

Co może powstrzymać kobietę przed zgodzeniem się na wspólną wizytę u psychoterapeuty? Często jest to obawa przed byciem osądzoną, bo zdradziła albo zaniedbała męża/wychowanie dzieci np. skupiając się bardziej na pracy. Podstawowym założeniem w pracy każdego psychoterapeuty jest nie osądzanie klientów, ale przyjmowanie ich takimi jacy są w danym momencie i wspólne, uważne szukanie rozwiązań, „zaglądanie pod powierzchnię” zgłaszanych problemów. Ale i w tym przypadku działające stereotypy dotyczące tego „jaka kobieta powinna być” mogą skutecznie uniemożliwić niektórym paniom zgłoszenie się do terapeuty.

Jak w takim razie zwiększyć szanse na to, żeby wspólnie przyjść? Przede wszystkim potraktować poważnie trudności drugiej strony, obojętnie czy jest to wstyd, brak sił do dalszej pracy nad związkiem czy też niechęć do wydawania pieniędzy. Często w trakcie kryzysu poziom zaufania jest już tak niski, że trudno jest w ogóle przeprowadzić taką rozmowę, i to z czym się spotkamy to będzie po prostu „nie, bo nie!” albo przewrócenie oczami w geście dezaprobaty. Nadal próbujmy wczuć się w ten odmienny od naszego punkt widzenia, wyobrażajmy sobie jakie to mogą być obawy (co sprawia, że jest taki uparty? dlaczego zawsze jak proponuję temat terapii małżeńskiej to ona wywraca oczami?). To może być pierwszy krok w zmianie atmosfery, która doprowadzi do przełamania kryzysu. Pamiętajmy także o tym, że jakkolwiek pomoc doświadczonego w pracy z parami specjalisty może być bardzo pomocna i zaoszczędzić wiele czasu oraz energii w szukaniu drogi wyjścia z kłopotów, to każda trwała zmiana w relacji musi zacząć się od nas samych. Nie mamy za to wpływu na to czy będzie nim zainteresowany/-a nasz partner lub partnerka.

Terapia dla par – czas trwania terapii

Terapia małżeńska rozpoczyna się od wspólnej konsultacji z psychologiem z obojgiem partnerów. Potem psychoterapeuta przeprowadza wywiad indywidualnie z każdym z partnerów. Czasami psycholog podejmuje decyzję, że lepszym rozwiązaniem dla małżonków/partnerów będzie podjęcie dwóch oddzielnych psychoterapii, a nie terapii par. Przy pomocy psychoterapeuty partnerzy pracują nad odkryciem źródła ich trudności. Starają się rozwiązać je poprzez zmianę sposobów komunikowania się. Ponadto uczą się szanowania swoich odmienności i pracują nad zmianą wzajemnych postaw. W procesie terapii małżeńskiej zmieniają się dysfunkcyjne sposoby zachowania, prowadzące do konfliktów i impasu w związku.

Terapia dla par – jaki rodzaj wybrać?

Najpierw zawsze warto udać się na konsultację z psychologiem, który dobierze odpowiedni rodzaj terapii dopasowany do charakteru kryzysu. W tym celu nawiąż kontakt z doświadczonym psychoterapeutą, który dopasuje charakter terapii do Twoich potrzeb. Po ustaleniu źródła problemów i rozmowie z partnerami, łatwiej będzie ustalić, jakie rozwiązania będą najwłaściwsze. Najlepiej sprawdza się łączenie terapii indywidualnej z terapią dla par. Dzięki temu partnerzy mają okazję przepracować swoje osobiste problemy, żeby później lepiej radzić sobie w pracy nad związkiem.

artykuł pochodzi ze stron: educatio.pl, opsychologii.pl, uxplus.pl, medonet.pl