Bulimia, Anoreksja leczenie

Mogłoby się zdawać, że nie ma niczego złego w tym jaką rolę przywiązujemy obecnie do stylu żywienia. W rzeczywistości jednak coraz częściej możemy zaobserwować w tej sferze istotne zaburzenia. Często rozwijają się one latami, a ich zaczątki pojawiają się w dzieciństwie. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że istnieje szereg rodzajów zaburzeń odżywiania.

Zaburzenia odżywiania

Zaburzenia odżywiania się to szeroka grupa różnych schorzeń. Ogólnie rzecz ujmując, są to choroby związane z nieprawidłowymi (zaburzonymi) zachowaniami związanymi z jedzeniem. Często towarzyszą temu specyficzne myśli, niepokoje i emocje. Mogą one mieć ogromny wpływ na Twoje codzienne życie, nie tylko oddziałując na zdrowie i kondycję fizyczną, ale i aspekty psychologiczne i społeczne. Co więcej, sposób zachowania oraz postawa względem jedzenia osób z tym rodzajem zaburzeń stanowi często wyraz ich niezaspokojonych wewnętrznych potrzeb.

Najczęściej wymienianymi zaburzeniami odżywiania są anoreksja i bulimia. Jednak to nie jedyne choroby tego typu. Do patologicznych postaw zalicza się też m.in. atypową żarłoczność, jadłowstręt, przejadanie się czy wymioty, które wynikają z nieprawidłowych reakcji psychicznych.

Zaburzenia odżywiania – przyczyny

U podłoża zaburzeń odżywiania leży wiele czynników. Między innymi dlatego, leczenie tych zaburzeń nie należy do łatwych. Wśród elementów charakterystycznych dla zaburzeń wyróżniamy: zmiany w sposobie percepcji samego siebie i swojego ciała, narzucanie sobie restrykcji żywieniowych, nierealistyczne oczekiwania względem własnego wyglądu, a także zmiany w funkcjonowaniu ośrodków głodu i sytości w mózgu. Jednak przyczyny zaburzeń odżywiania nie zostały jeszcze dokładnie poznane.

Wielokierunkowe badania wskazują na takie czynniki ryzyka jak: środowiskowe, genetyczne oraz kulturowe, lecz nasza wiedza na temat powstawania zaburzeń odżywiania się jest ograniczona oraz wciąż zawiera pewne luki poznawcze. Wiadomo natomiast, że panująca aktualnie moda na szczupłe ciało sprawia, że coraz więcej młodych osób (choć nie tylko) popada w obsesję na punkcie jedzenia oraz rozpoczyna stosowanie różnego rodzaju diet oraz działań, które mają na celu kontrolę masy ciała (głodzenie się, wywoływanie wymiotów,  zażywanie środków przeczyszczających, uprawianie intensywnych ćwiczeń fizycznych. Takie postępowanie może przyczynić się do rozwoju zaburzeń odżywiania.

Zaburzenia odżywiania – charakterystyka

Anoreksja (jadłowstręt psychiczny)

W przypadku anoreksji pacjent postrzega siebie jako osobę z nadwagą, nawet jeśli jest już skrajnie niedożywiony; w związku z tym stara się schudnąć: ogranicza drastycznie liczbę spożywanych kalorii, unika określonych pokarmów, bezustannie monitoruje swoją wagę.

Zaburzenie to dotyczy najczęściej dziewcząt i kobiet, ale także chłopców a najwyższą zapadalność obserwuje się w grupie wiekowej 15-19 lat (aż 40% przypadków); osoby chore mogą z powodu niedożywienia z czasem doświadczać takich problemów jak kruchość kości, bezpłodność (brak miesiączki) oraz łamliwość włosów i paznokci. Anoreksja w poważnych przypadkach może być chorobą zagrażającą życiu, ponieważ prowadzi do wycieńczenia organizmu.

Bulimia

Bulimia polega na tym, że osoba chora często ma napady objadania się, podczas których spożywa bardzo dużo pokarmu (przy czym najczęściej są to potrawy, których zwykle unika). Napadowi towarzyszy przeważnie uczucie braku kontroli nad ilością zjadanego pokarmu, a kończy się on dopiero, gdy chory czuje się boleśnie syty.

Następnie, by pozbyć się uczucia przepełnienia oraz nadmiaru kalorii, osoba cierpiąca na bulimię stara się przeczyścić. Sposoby stosowane w tym celu to wywoływanie wymiotów, poszczenie, środki przeczyszczające, środki moczopędne, lewatywy i intensywne ćwiczenia.

W odróżnieniu od anoreksji, bulimia zwykle nie powoduje utraty wagi, w cięższych przypadkach może doprowadzić jednak do zaburzeń równowagi elektrolitów (sodu, potasu i wapnia), co może wywołać udar lub zawał serca; śmiertelność z powodu bulimii jest wyraźnie niższa niż z powodu anoreksji i wynosi 0,17% rocznie (przy czym niemal co piąty zgon jest wynikiem samobójstwa); podobnie jak przy anoreksji, na bulimię cierpią najczęściej dziewczęta i kobiety (z największą zapadalnością w wieku 16-20 lat). Bulimia dotyka ok. 1% młodych kobiet.

Zaburzenia z napadami objadania się

Zaburzenia z napadami objadania się (BED, ang. binge eating disorder) – polegają na częstym objadaniu się, któremu towarzyszy poczucie braku kontroli nad jedzeniem; od bulimii zaburzenie to różni się przede wszystkim tym, że po napadzie chory nie próbuje pozbyć się nadmiaru spożytego pokarmu ani spalić nadwyżki kalorii; BED jest najczęstszym zaburzeniem odżywiania; w badaniu obejmującym 6 krajów europejskich stwierdzono, że dotyka ono 1,9% kobiet i 0,3% mężczyzn.

Inne zaburzenia odżywiania

Łaknienie spaczone (łac. pica)

Jedzenie rzeczy niebędących pokarmami (np. piasku, kredy, mydła, papieru, itp.) lub pokarmów nieprzetworzonych (surowa mąka, nieugotowane ziemniaki); zaburzenie to najczęściej pojawia się u dzieci, kobiet w ciąży i osób z innymi zaburzeniami psychicznymi; w zależności od rodzaju spożywanych substancji może prowadzić do niedożywienia, infekcji, uszkodzeń przewodu pokarmowego, a także wiąże się z ryzykiem zatrucia (nawet śmiertelnego).

Zespół przeżuwania

Rzadko występujące zaburzenie, w którym chory świadomie i celowo cofa niedawno (do 30 minut wcześniej) połknięty pokarm do jamy ustnej, by jeszcze raz go przeżuć, po czym połyka go lub wypluwa; może występować u niemowląt, u których zwykle mija samoistnie, u starszych dzieci i dorosłych (w ich przypadku przeważnie niezbędne jest leczenie); jeśli często dochodzi do wypluwania pokarmu, zaburzenie to może prowadzić do niedożywienia; osoby dorosłe z zespołem przeżuwania mogą ograniczać ilość spożywanego pokarmu (zwłaszcza gdy jadają w towarzystwie), co może powodować u nich niedowagę.

Zaburzenia odżywiania polegające na unikaniu lub ograniczaniu przyjmowania pokarmów

Najczęściej rozwija się we wczesnym dzieciństwie (do 7. roku życia), ale może trwać także w życiu dorosłym; dotyka w równym stopniu zarówno chłopców, jak i dziewczęta; polega na niechęci do niektórych smaków, zapachów, kolorów lub konsystencji potraw; może prowadzić do niedożywienia, a przez to do niedowagi lub zaburzeń rozwoju, a także negatywnie wpływać na funkcjonowanie społeczne (wspólne jadanie posiłków).

Zespół oczyszczania

Osoby z tym zaburzeniem często prowokują u siebie wymioty, stosują środki przeczyszczające, moczopędne lub nadmierną aktywność fizyczną by wpływać na masę ciała lub jego kształt; w odróżnieniu od chorych na bulimię nie mają napadów objadania się.

Zespół jedzenia nocnego

Polega na przyjmowaniu dużej części pokarmu wieczorem lub w nocy (przynajmniej 25% pokarmu chory zjada po kolacji); u chorych pojawia się przymus jedzenia między kolacją a zaśnięciem lub w nocy (wybudzają się, by zjeść); zaburzeniu może towarzyszyć bezsenność i obniżenie nastroju; zespół jedzenia nocnego zwiększa ryzyko nadwagi i otyłości i może zaburzać leczenie cukrzycy; cierpi na niego ok. 1,5% populacji, częściej chorują osoby otyłe, odchudzające się, z bulimią, depresją i zaburzeniami snu.

Ortoreksja

Obsesyjne skupienie się na zdrowym odżywianiu w stopniu zakłócającym normalne funkcjonowanie; zaburzenie może polegać na wykluczeniu z jadłospisu pewnych grup produktów z powodu obawy, że są one niezdrowe; to z kolei może prowadzić do niedożywienia, poważnej utraty wagi, stresu i problemów z jadaniem poza domem; u osób z ortoreksją stosowanie diety raczej nie ma na celu wpływu na masę ciała, daje im ono natomiast poczucie wartości, tożsamości i zadowolenia (o ile stosują się do narzuconych sobie reguł).

Leczenie zaburzeń odżywiania

Leczenie zaburzeń odżywiania wiąże się nie tylko z prawidłowym rozpoznaniem choroby, ale i dokładnym zbadaniem jej przyczyn. Jeśli zauważysz u siebie lub u Twoich bliskich nieprawidłowości związane z jedzeniem, należy zgłosić się do lekarza. Ponieważ choroby te są związane z zaburzeniem natury psychicznej, terapia online prowadzona jest przez lekarz psychiatrę, lub terapeutę (w zależności od zaleceń po wizycie u psychiatry).

Zwykle poprzez wstępną rozmowę tworzy on swego rodzaju obraz pacjenta, na podstawie jego predyspozycji biologicznych, osobowościowych i psychologicznych oraz postaw związanych ze środowiskiem, w jakim przebywa i otoczeniem społecznym. W ten sposób uzyskuje szerszą perspektywę otoczenia, w jakim chory przebywa, oraz czynników, które mogą wywoływać zaburzenia odżywiania. W dalszym etapie może zlecać odpowiednią terapię. Skuteczne leczenie zaburzeń odżywiania wiąże się z połączenia psychoterapii, leczenia farmakologicznego i psychoedukacji. Kluczową rolę w leczeniu odgrywa świadomość i współpraca chorego oraz jego praca nad sobą, oraz świadomość najbliższego otoczenia.

Farmakoterapię włącza się, jeśli pacjent ma objawy depresyjne, obsesyjno-kompulsywne lub lękowe.

artykuł pochodzi ze stron: drmax.pl i ktociewyleczy.pl